Parę dni temu obchodziliśmy aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Na mocy rozkazu Dowódcy Armii Krajowej generała Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01-08-1944 r. W ciągu kolejnych 63 dni powstańcy brali udział w walce, której ideą była niezależna Polska, wolna od niemieckiej interwencji zbrojnej i sowieckiej władczości. Wedle obliczeń, aż 16 tys. ludzi straciło życie w czasie walki o stolicę, z kolei rannych było dwadzieścia pięć tys. osób, wśród nich przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Ponadto, około 30 procent osób, które w czasie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary mordów dokonywanych poprzez niemieckie formacje policyjne oraz wojskowe. Definitywnie największe wzmożenie zabójstw na ludziach nastąpiło w okresie dwóch pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy działał rozkaz Hitlera dotyczący ludobójstwa w Warszawie.

Niestety, pomimo wielkiego poświęcenia oraz nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i "zwykłych" niemundurowych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezspornie trzeba dbać o pamięć oraz odwagę ludzi biorących aktywny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież dzielnie walczyli o godność i wolność człowieka. Dlatego warto nie tylko w ten 1 dzień w trakcie roku, ale też czasami zatrzymać się na moment w tej codzienności i przyjrzeć się temu, ile poświęceń i wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie nietrudno jest bezpodstawnie oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w znacznie innych realiach niż my. Warto także obeznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby dowiedzieć się o większej ilości szczegółów, które też są istotne i potrafią odmienić nasze postrzeganie niemalże całkowicie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.